W jednym oknie zastygły krajobraz rozjaśniony szronem
W drugim wesołe promyki liczą igły na gałązkach świerku.
To ten sam dzień? Tak. Tylko dwa okna.
Ileż razy patrzymy w jedno i wyciągamy wnioski
niezrozumiałe dla obserwatora z drugiego okna.
Monumentalny chłód zimy i igraszki promieni.
Jak stateczna matrona z jednej i baraszkujące dziecię z drugiej.
Nasze życie subiektywnie oglądane przez jedno okno.
Możesz również polubić
Siedzę i patrzę jak czas przepływa przez moje palce. Sączy się delikatnie mocząc każdy palec osobno Pojedyncze minuty popłynęły do centrum dłoni..
Krążą słowa i myśli, splatając się z odczuwaniem Jedno tchnienie oddala lub przybliża kolejny obraz
Jestem w środku, w sobie, odcinam zewnętrze, zostaję, Zamykam się w swój świat i trwam tam..
Pokrętnymi ścieżkami się przechadzam Może wiem a może nie co nimi kieruje. Sama stąpam i oglądam moje „wokół”..