Utkana z wątków życia, z jego zdarzeń i z historii
Upleciona z pojedyńczych westchnień i uśmiechów
Zawinięta w kolorowe i szare małe kawałki jedwabiu
Nić mojej duszy
Oczom niewidoczna, opleciona innymi a samotna
Ukryta przed cudzym wzrokiem, delikatnie trwa
Chłonna uczuć, wrażliwa i czuła na ludzkie słowo
Wijąca sie jak rzeka i jak ona rwąca i niecierpliwa
Nić mojej duszy
Mieni się milionami świateł i miłości swej migotem
Lśni tym blaskiem z pojedyńczych spojrzeń i snów
Łaknie życia, ciągle go głodna, wiecznie nienasycona
Karmi się kolorem świata przyrody i wiatru powiewem
Nić mojej duszy
